terça-feira, janeiro 17

A canción de Roldán

Agora que a democracia espanhola está xa madura e firmemente consolidada, pode ser positivo botar a vista atrás.

O PSOE e o primeiro director xeral non militar da Benemérita atribuian as primeiras críticas a sua xestión do instituto armado á condición de civil deste singular personaxe, posteriormente novelado por Vázquez Montalbán, numa sociedade na que o Exército ainda era o principal poder fáctico.

Jordi Pujol desviava a atención sobre as próprias responsabilidades nos escándalos económicos nos que tanto el como membros da sua família se viron involucrados, acolhéndose ao sinxelo, embora eficaz, sistema de suplantar a identidade da sempre etérea Catalunya.

Mais sensível, humano e convincente, Juan Guerra, destacado irmao do vicepresidente livreiro, xustificava a adquisición dun cavalo asegurando que o mercara para achegar a ledícia a uns cativos “mais mortos que vivos” que nunca viran un animal desa espécie.