segunda-feira, outubro 31

Danos e prexuízos

Un profesor libertário e cuma praxe académica pouco ortodoxa (uma vez entrou na aula cun alvoroço desbordante porque un aluno descobríralhe que a estrutura narrativa de Apocalipse Now, de Coppola, era un espermatozóide), tinha entre a série de leituras escolhidas para encetar o curso, un livrinho titulado A minha luta. Tamén estava o Martelo das bruxas, dos inquisidores alemáns Heinrich Kramer e Jakob Sprenger; e mesmo falara de levar un bruxo ou uma bruxa para debater co grupo.
O home morara no Canadá e non dava crédito ao absoluto tabú que, segundo el, existia no estado norteamericano sobre a morte. De súpeto, perguntava por alguén e resultava que a persoa en cuestión morrera. E ninguén falava do asunto. Nen comentários nen, moito menos, loito.
A minha luta, así, lido fóra de contexto, poderia ser da autoria de calquera persoa revolucionária, politoxicómana ou paciente duma doenza terminal, incluída tamén a política —sempre nos quedará o Senado—. Mas se, levados pola criminalización das línguas e das culturas, pronunciamos o título orixinal: Mein Kampf, é posível que mude o preconceito que tinhamos sobre a obra. Alén dun contido literário que, a dia de hoxe, por tristes razóns históricas é desconhecido para moitos descendentes dos compatriotas e antigos concidadáns e administrados do autor.
Do mesmo xeito, o título latino do texto inquisitorial, Malleus maleficarum, para alguén pode semelhar ainda mais tenebroso do que o galego-portugués.
Afinal, nese curso non houbo bruxas nen soldadinhos de chumbo. Porén, todo segue a estar nos livros.