A todo risco
Don Vicente disertando sobre o sexo e as teorias freudianas:
Sinxelamente: o fomento centífico do vicio, a base de bioloxía e de psiquiatría freudiana e de endocrinismo e demáis chafalladas. Que non é outra cousa máis que vicio, iso do amor libre, ao que tenden estas propagandas, máis ou menos direitamente. Non hai, non pode haber amor libre; o que chaman amor libre non é máis que vicio libre. O amor, por natureza, é servidume; onde hai libertade non hai amor. O amor non se pode reducir a un asunto de sexos. A virxinidade, o casamento, a fidelidade, os fillos, son cousas que requiren alma, que requiren sentimento, que requiren virtude, que custan esforzo e sacrifizo. Istes probes de esprito, istes cobardes, istes egoístas que compoñen o mundo moderno, non teñen folgos nen arnaces para ningún esforzo, para ningún sacrifizo. Pésalles a moral porque non teñen coraxe para ela, porque son menos homes que os de enantes; o que queren é aforrar traballos e darlle gusto ao corpiño. E non faltan doutores sen vergonza nen literatos cínicos para xustificaren a sua larchaneiría. Veleiquí o segredo do problema sexual. Texto de Vicente Risco publicado na revista Nós, número 119, páx. 238; citado na biografía escrita por Carlos Casares sobre o intelectual ourensán, editada por Galaxia.
2 Comments:
Esas manifestacións cádranme ben co ideario político e moral de Vicente Risco. Se pensase doutro xeito, sorprenderíame.
Benvido de novo.
A verdade é que o texto non ten desperdício. Foi publicado no ano 33, pero xa está o forno celtibérico quente de mais como para mentar à bicha.
Un saúdo.
Postar um comentário
<< Home